Juventus w zakończonym niedawno okienku transferowym nie próżnował i postanowił w sposób konkretny wzmocnić newralgiczne pozycje w drużynie. Ściągnięcie Vlahovicia zdecydowanie ma wzmocnić ofensywę, co już de facto widzimy, natomiast sam napastnik wiele nie zdziała. Potrzebuje on bowiem kreatywnych pomocników, a wydaje się, że Denis Zakaria jest idealnym tego przykładem. Przyjrzyjmy się zatem temu, jakim piłkarzem on jest.
Zakaria, który urodził się w Kinshasie (Demokratyczna Republika Konga) nominalnie pełni rolę cofniętego pomocnika, czasami przechodząc do roli ósemki. Były piłkarz Borussii Monchengladbach potrafi się też zaadoptować do tego, czego oczekuje od niego trener, czego efektem jest również fakt, iż występował w tym sezonie nawet na środku obrony, co pokazuje nam, że mamy do czynienia z uniwersalnym zawodnikiem.
Reprezentant Szwajcarii charakteryzuje się oprócz dobrej adaptacji do warunków boiskowych tym, że już będąc na murawie nie jest sztywno przywiązany do jednego miejsca. Stara się pokazywać na pozycji, jest gotowy do rozgrywania za każdym razem, co z pewnością pozwoli Juventusowi na większy wachlarz możliwości w ataku. Szczególnie tyczy się to kontr zespołu, gdzie Zakaria może być mocnym punktem.
Kontynuując wątek można jeszcze zauważyć, że Zakaria potrafi również świetnie dublować pozycję kolegów z drużyny. W sytuacji na zdjęciu wyżej można dostrzec, że Szwajcar potrafi również operować jako skrzydłowy. Pokazuje to nam doskonale, że mamy do czynienia z pomocnikiem uniwersalnym. Pozwala on Allegriemu na jeszcze lepsze, niż Rose, czy Hutter wykorzystanie go w warunkach boiskowych, ponieważ nie można powiedzieć, że taktycznie Allegri nie nauczy go mniej, niż jego byli trenerzy w Monchengladbach.
Jakie są mocne strony Szwajcara oprócz wymienionej już adaptacji, czy mobilności na boisku? Na pewno drybling, szybkość reakcji, czy strzał z dystansu. Co do tego nie ma zbyt wielu okazji, ponieważ w Borussii najwięcej strzałów w sezonie podczas całej kariery tam oddał w kampanii 2018/2019 (33). Nie jest to dużo, ale jak wiadomo jego rola na boisku niekoniecznie predystynuje go do licznych prób zaskakiwania bramkarzy rywala. Znacznie częściej Zakaria jednak podaje, czego efektem jest jego wyśmienita skuteczność krótkich i średnich podań do kolegów, która nie schodziła poniżej 85%. Troszkę gorzej prezentuje się w elemencie długich podań, gdyż tam choćby w sezonie 2018/2019 tylko 67% crossów dotarło do celu.
Ważniejsze w jego ocenie są zdecydowanie zadania defensywne, co można podeprzeć licznymi statystykami. Rywale Zakarii mieli problem właśnie ze strzałami, ponieważ te Szwajcar blokował naprawdę świetnie. Szczególnie to było widać w sezonie 2019/2020 - przerwanym przez wybuch pandemii - gdzie Zakaria zatrzymał 13 prób rywali, co było jego najlepszym wynikiem w całej karierze.
Podobnie sprawa miała się z podaniami rywali, które średnio na sezon blokował w całej karierze trzydziestokrotnie. By podeprzeć argument o jego dobrej grze w obronie warto jeszcze sprawdzić, jak mu idzie w elemencie pressingu. W tej części warsztatu piłkarskiego, patrząc na same liczby wydaje się, że Zakaria z roku na rok się poprawia. Procentowo Szwajcar nie spada poniżej 30% udanych pressingów na sezon od 2019 roku, co może dziwić, ponieważ Denis z każdym z tych sezonów pressuje rywala coraz mniej.
Chodzi tu jednak o to, że Zakaria stara się wykonywać element pressingu rzadziej, a skuteczniej. Nie idzie za rywalem w sposób ślepy, lecz stara się dostosować umiejętnie moment ataku na przeciwnika, co pokazuje też, że Szwajcar jest z każdym sezonem inteligentniejszy, a i jego zadania wydają się nieco inne wraz z rozwojem jego umiejętności. Te oczywiście ma jeszcze do poprawy, co pokazuje nam z kolei inna statystyka - wślizgów oraz kartek, które zdobywa.
Z tym Zakaria niewątpliwie ma spory problem, gdyż akurat jego rywalom łatwiej jest uwypuklić tę konkretną wadę piłkarza. Jego skuteczność wślizgów względem rywali nigdy nie przekroczyła 50%, co może martwić trenera Allegriego, gdyż wygląda na to, iż w defensywie Zakaria może być kolejnym pomocnikiem, który będzie zbyt jednowymiarowy. W tym przypadku może być piłkarzem zbyt dobrze radzącym sobie w ofensywie. Fanów Szwajcara może pocieszyć fakt, że i tak jego liczby porównując do Rabiota, Locatelliego, czy McKenniego są najlepsze w tym elemencie, ponieważ ci nie zbliżali się w swojej karierze ani razu do poziomu 50% skutecznych wślizgów.
Wspominałem, że jego mankamentem jest też liczba indywidualnych napomnień od sędziów. Średnio na sezon przypada na niego nieco poniżej 6,5 żółtych kartek, co w świetle gry Juventusu, który będzie nastawiony na walkę o każdy punkt może martwić, gdyż każdy piłkarz będzie im potrzebny, dlatego Allegri z pewnością będzie musiał nauczyć Zakarię innego sposobu atakowania rywali.
Wreszcie warto przejść do ostatniego elementu, który niewątpliwie będzie określał przydatność Zakarii w zespole Allegriego. Mam tu na myśli pojedynki główkowe, ponieważ jako zawodnik grający na pozycji nr 6 lub nr 8 z pewnością starć w powietrzu będzie miał sporo. Ten element niewątpliwie poprawił wraz z rozwojem kariery w Niemczech, ponieważ na początku tych pojedynków główkowych więcej przegrywał, niż wychodził z nich zwycięsko. Z czasem jednak poprawiał ten element, co przede wszystkim widać było we wspominanym już sezonie 2019/2020, w którym wygrał blisko 60% starć w powietrzu.
Jak zatem scharakteryzować Zakarię jako piłkarza? Czy jest to pomocnik typu box-to-box, czy może jednak zawodnik skupiony na konkretnym punkcie boiska? Wydaje się, że jest to hybryda gracza operującego na pozycjach sześć i osiem, gdyż często pełnił obie te role jeszcze w Monchengladbach. Wydaje się, że w Juventusie będzie jednak bliżej mu do roli szóstki, ponieważ takowej w Turynie brakowało i pod tym kątem należy obserwować reprezentanta Szwajcarii.