Coraz częściej można chwalić grę Lazio za kadencji Maurizio Sarriego. Wdrożenie jego filozofii ofensywnego futbolu zajęło wprawdzie trochę czasu, natomiast widać, że w końcu się to udało. Czy to, co pokazuje ostatnio ekipa Lazio wystarczy na Romę w meczu derbowym? Pora to przeanalizować!
Zalążki idei "sarrismo" w Lazio mogliśmy już dostrzec we wrześniowych derbach z Romą, które Lazio wygrało 3:2. Zespół Sarriego wówczas dał się poznać jako ten, który przejął kontrolę nad posiadaniem piłki, umiejętnie przenosił ciężar gry na połowę rywala i wykorzystywał z perfekcją błędy przeciwnika. To, mimo różnych efektów i wyników Sarri cierpliwie rozwijał, czego efekty można było dostrzec według licznych opinii ekspertów właśnie w ostatnim meczu przeciwko Venezii.
Wynik wprawdzie może sugerować, że Lazio miało problemy z przełamaniem dobrej obrony rywala, jednak w praktyce Venezia miała niewiele do powiedzenia. Lazio od początku narzuciło wspomniany wyżej styl polegający na dominacji w rozgrywaniu piłki. Już pierwsza akcja tego meczu pokazała dobitnie, kto będzie rządził w tym meczu.
Lazio na starcie tego meczu ustawiło się w zasadzie tak, jak zespoły piłkarskie u zarania dziejów taktyki piłkarskiej. System 2-3-5, który można dostrzec na załączonej grafice, pozwolił Lazio na szerokie i szybkie rozegranie ataku po kopnięciu piłki z koła środkowego boiska. Chwilę po tym Luiz Felipe posłał bardzo daleką piłkę, która przeszła przez obronę Venezii i pozwoliła gospodarzom na pierwsze poważne zagrożenie bramki przeciwnika.
To ofensywne i bardzo odważne w wykonaniu Lazio rozpoczęcie mogło się zemścić na nich bardzo szybko, ponieważ gdy skupili się oni na rozgrywaniu piłki na krótkiej przestrzeni, wytworzyła się w międzyczasie na ich prawej stronie spora luka, która pozwoliła uciec Okereke z piłką. W kontekście derbów przeciwko Romie może być to ważny czynnik dla "giallorossich", ponieważ będą mogli oni wykorzystać Karsdorpa i z polskiego punktu widzenia oby Zalewskiego do potencjalnych szybkich kontr bokami boiska.
Rzadko jednak dochodziło w tym meczu do aż tak znaczących błędów Lazio, ponieważ starali się mieć jak najczęściej piłkę we własnym posiadaniu. To było akurat przez nich realizowane bardzo dobrze, ponieważ mieli oni piłkę przez 66% czasu gry, wymieniając przy tym 631 podań.
Lazio w ataku pozycyjnym oczywiście dominuje, co nie przeszkadza jednocześnie w tym, by mądrze ustawiać formacje. Ekipa Sarriego często bowiem rozkłada siły w nim równomiernie, gdzie piątka graczy z pola operuje na swojej połowie, a piątka na stronie rywala. W odpowiednim momencie boczny obrońca - w zależności od tego, którą stroną idzie atak - podłącza się do takiego ataku.
Z kolei w fazie przejścia z ataku do obrony i w samej grze defensywnej Lazio falowało z ustawienia 1-4-3-3 do widocznego na grafice wyżej ustawienia 1-3-1-3-3. Felipe, Acerbi i Hysaj schodzili do środka, tworząc bardzo wąskie ustawienie, Patric wychodził wyżej w kierunku linii środkowej, by być pierwszym w gotowości do zatrzymania piłki, która przeszłaby przez tercję środkową, natomiast Leiva i Milinković - Savić atakowali przeciwnika z piłką w tejże tercji.
W pressingu z kolei Lazio starało się atakować rywala w czwórkę. Co ciekawe, częściej do tego elementu gry obronnej podłącza się Milinković - Savić, natomiast Felipe Anderson, któremu poświęcę jeszcze osobny akapit, wycofuje się do pomocy Leivie. Wtedy to do pressingu obok Immobile i Zaccagniego dołącza wspomniany Serb i Luis Alberto i w zależności od tego, kto wśród rywali ma piłkę, tworzą zwartą linię lub nieco swobodniejszy pressing.
Jak z kolei doszło do rzutu karnego dla Lazio, który ustalił wynik meczu z Venezią? Wszystko sprowadziło się do dobrego rozegrania rzutu rożnego, w którym główną rolę odegrał Milinković - Savić. To on właśnie zgrał piłkę po dośrodkowaniu w kierunku pola bramkowego, co zmusiło rywala do wybicia piłki w strefę, w której było najwięcej piłkarzy, to jest okolica punktu oznaczającego miejsce wykonania rzutu karnego.
Chwilę później piłka odbiła się od ziemi i dopadł do niej szybciej Luiz Felipe, po czym po krótkim czasie został kopnięty przy próbie odbicia futbolówki głową. To może być spory atut w kontekście meczu z Romą, która choćby w pierwszym meczu z Lazio pokazała, że nie idzie jej gra w powietrzu. Wtedy bowiem na 25 pojedynków powietrznych ekipa Sarriego wygrała aż 17, co pokazuje, że tu mogą mieć przewagę.
W taktyce Sarriego należy dostrzec jeden kluczowy punkt. Mowa tu o pewnym piłkarzu grającym z numerem siódmym na prawej stronie, czyli Felipe Andersonie. Widać doskonale po jego grze, że odzyskał radość z piłki nożnej i to, że Sarri odnalazł dla niego idealne zadania taktyczne. Przede wszystkim ma odpowiadać za szybkie przejście z obrony do ataku, co choćby we wspomnianym meczu z Romą we wrześniu 2021 roku realizował znakomicie, puentując swój występ golem.
Stara się on jednocześnie grać bardzo odpowiedzialnie. Znacznie mniej drybluje, niż w poprzednich sezonach (w tym sezonie ledwie 84 próby), częściej schodzi po piłkę do strefy środkowej boiska, gdzie piłkę miał w swoim posiadaniu 678 razy, czyli o 8 więcej, niż w strefie ataku. Pomaga on kolegom w linii pomocy, szczególnie Leivie odpuszczając czasami element pressingu, co przy odzyskaniu piłki pomaga Lazio szybko wyprowadzać kontry właśnie stroną Andersona. Wreszcie stara się częściej rozgrywać piłkę, co z pewnością przy jego stylu gry i szybkości pomaga Lazio konstruować szybsze ataki.
Wracając jeszcze do Lazio jako ogółu warto zwrócić uwagę na to, że o ile strzelają dość dużo goli - średnio 2 na mecz, to też co ciekawe przy Sarrim tracą sporo bramek. Patrząc statystycznie na stosunek bramek klubów prowadzonych przez Sarriego w Serie A możemy dostrzec, że średnio tracą one 38,6 bramki w sezonie. Teraz Lazio straciło już 40 goli, czyli tyle, co przez cały jeden sezon w Juventusie, gdzie "sarrismo" było mocno krytykowane. Defensywa Lazio jednak od dłuższego czasu była problemem, co Sarri jednak dobrze przykrywa skuteczną ofensywą.
Podsumowując Lazio na tym etapie wdrażania "sarrismo" należy dostrzec poprawę gry w ofensywie, nieco większy rozkład siły ofensywnej, co pokazują choćby liczby innych, niż Ciro Immobile piłkarzy ofensywnych i wreszcie powolną, ale jednak poprawę gry obronnej, w której Lazio na ostatnie 10 spotkań straciło 8 goli, co nie jest złym wynikiem. Wydaje się, że ten styl powoli, ale jednak się rozwija, co może pomóc Lazio w zwycięstwie w starciu przeciwko Romie.